Nu is de tijd aangebroken om een ISBN aan te vragen. Ik ga daar eens mooi een ‘momentje’ van maken. Ik had al eerder zo’n momentje, maar kon het proces niet afronden. Je moest namelijk eerst een prefix aanvragen. Een wat? Nou, een prefix, oftewel je moet je eerst als uitgever registreren. Je krijgt dan een nummer waarmee al jouw ISBN-s beginnen. De kosten zijn ongeveer tweeënzestig euro en dan reserveren ze 10 of 100 nummers, afhankelijk van hoe groot je bent. Zijn je nummers op, moet je een nieuwe prefix aanvragen en dus ook weer betalen. Tja, dit zal voor de continuïteit van buro ISBN nodig zijn, heb ik zo bedacht.
Enfin, de prefix is inmiddels een feit dus nu eindelijk tijd voor een gedenkwaardig moment. Op naar www.isbn.nl. Tjee, ze vragen de titel van het boek. Die heb ik nog niet. Na lang twijfelen schakel ik mijn hulptroepen in. Ik leg mijn kinderen een aantal titels voor en al snel is de keuze gemaakt. Heerlijk die openheid en de simpele maar doeltreffende uitleg waarom het deze titel moet zijn. En de titel wordt: tatatadaaaa… “Reuzeltje maakt nieuwe vriendjes”. Trots wil ik verder, maar helaas is de tijd alweer om. Het is daadwerkelijk een gedenkwaardig moment geworden, alleen nog altijd zonder ISBN.
Een paar dagen later open ik weer vol verwachting mijn laptop. Ik doorloop de stappen om een ISBN aan te vragen, maar nu moet ik de prijs van mijn boek opgeven. Pff, weer zo’n lastig vraagstuk. Ik heb ooit iets gelezen over de vaste boekenprijs. Donders, dat wordt weer uitzoeken. Ik lees dat je de verkoopprijs minimaal één week voor uitgifte door moet geven aan het Commissariaat voor de Media (www.cvdm.nl) en die verkoopprijs dien je ook een tijd te hanteren. Help! Er worden zelfs boetes uitgedeeld als je iemand korting verleend. Opletten dus.
Gefrustreerd klap ik de laptop dicht. Weer geen ISBN. Ik moet de tijd nemen om de prijs te bepalen. Ik wil graag € 9,95 aanhouden, maar daarmee zeg ik verkoop via de boekenwinkel definitief vaarwel. Boekenwinkels kopen in tegen 58%, maar daarmee is mijn marge verdwenen, sterker nog, dan lijd ik gewoon verlies en dit is dus geen optie. Eerst maar bedenken of ik via de boekenwinkels wil verkopen. Redelijk snel ben ik eruit. Zoals een uitgever mij ooit zei: “Ach mevrouwtje, u bent geen bekende Nederlander, dus het kan helemaal niet uit om een prentenboek te maken”. Nou, het tegendeel ben ik aan het bewijzen, maar ik realiseer hierdoor dat het niet te duur mag zijn. Wie koopt anders een boek van een onbekende. Ook wil ik het graag toegankelijk houden voor iedereen en dus houd ik de prijs lekker eigenwijs op € 9,95. Dat voelt goed!
Mijn teleurstelling dat ik nu nog geen ISBN heb is niet zo groot, want ik heb grote beslissingen genomen. Maar nu wil ik toch snel het nummer voor mijn boek. Dan wordt het pas echt echt.
