Het is de dag voor de boekpresentatie. Drukkerij Meijerink (inmiddels overgegaan in Jouw Printshop te Ommen) heeft toegezegd dat de boeken vandaag geleverd worden. Vol spanning zie ik de uren voorbij gaan, maar ik word niet gebeld.

Los van de gezonde spanning waarmee ik uitkijk naar de komst van mijn eigen boek, begint er ook een knagend gevoel te ontstaan. Ze moeten echt vandaag komen. Stel je voor dat morgen de burgemeester komt en de pers er is en ik doodleuk meedeel: “Nou mensen, leuk dat jullie er zijn, maar het is allemaal voor niets, want de boeken komen morgen pas.”

Het is half 12 wanneer ik niet langer kan wachten en de drukker opbel. “Maak je geen zorgen. De boeken komen echt vandaag”,  stelt de eigenaar van Jouw Printshop me gerust. Ik besluit mijn zinnen te verzetten en haal bij de bakker de vellen fondant op en begin de koekjes van een schildje te voorzien.

Half twee, nog geen bericht ontvangen. Uit de keukenkast pak ik een bakje waar ooit een Chinese afhaalmaaltijd in gezeten heeft. Daar doe ik wisselgeld in en wat pennen, zodat de boeken gesigneerd kunnen worden. Als de boeken tenminste nog vandaag komen. Wanneer belt hij nou?

Ik verstuur nog een persbericht en dan ontstaat lichte paniek. Stel dat de koerier na sluitingstijd komt, wat dan? Ik houd het niet meer en schaamteloos pak ik weer de telefoon. Een geduldige Stefan Meijerink bevestigt nogmaals dat het goed komt.  Daar moet ik het mee doen.

Wanneer het donker begint te worden, besluit ik alvast richting de drukker te rijden. Het zal toch wel goed komen? Onderweg, het is inmiddels half zes, komt eindelijk het verlossende telefoontje. En dan…

Met een stralend gezicht overhandigt de drukker een exemplaar. Mijn handen trillen. Eindelijk zie ik mijn eigen boek. Bizar, dit is echt! Ik sla de bladzijden om en dan… Nee toch? Ik kijk nog eens goed maar zie toch werkelijk draadjes in het midden . Dit boek is niet gelijmd, het is genaaid! Even weet ik niet wat te doen en dan vraag ik voorzichtig: “Is het boek genaaid?” Met eenzelfde grote glimlach zegt de drukker: “Ja”.

Weer laat ik een stilte vallen. Geschrokken realiseer ik me dat dit heel duur wordt, of… Aarzelend vraag ik: “en… hoeveel boekjes zijn het er?” Met dezelfde grijns die ik nu een beetje storend begin te vinden, vertelt hij dat het de hoge oplage is geworden. Gelukkig laat hij me niet verder zweten en vertelt dat hij en de boekbinder dit boek te mooi vonden om te lijmen. Daarom is het genaaid gebonden en dat voor de prijs van een gelijmd exemplaar.

Meer dan kreten als: oh, echt, maar, ehm, komt er niet uit. We lopen naar achteren en daar staan allemaal dozen met stickers waarop staat: “Reuzeltje maakt nieuwe vriendjes”. Een droom die uitkomt. Alle stress van de dag is vergeten. Dankjewel Jouw Printshop. Ik heb kippenvel en ben volkomen sprakeloos.