Het is heel leuk hoor, een prentenboek maken met tekeningen van leerlingen van de basisschool. Heel spontaan en volgens mij ook best bijzonder. Maar bij spontane acties, denk je vaak niet over alle gevolgen goed na. Zo ging het bij mij ook, want sjonge, wat zijn er veel stappen te zetten.

Gelukkig heeft Reuzeltje al veel vrienden. Zo is daar de juf die Reuzeltje bestaansrecht heeft gegeven en zijn er de medewerkers van Het Automatiseringshuis die hielpen bij de basis van deze site.  So far, so good.

Maar toen kwam de vraag van drukkers, die willen weten hoe ik alles ga aanleveren. Een vraag die inmiddels actueel is geworden en tja, ik heb werkelijk geen idee. Gelukkig kent juf een moeder die dit beroepsmatig doet, dit “editen”. Twee dagen later zag ik de moeder bij de supermarkt, dus hup, stoute schoenen aan en achter die moeder aan.

Ietwat onrustig, haar kleine meid zat in de auto en de tas met boodschappen stond net achterin, hoorde ze mijn verhaal aan. De onrust maakte plaats voor interesse en werd gevolgd door enthousiasme. Ze wil zeker helpen met het editen. Sterker nog, ze wil zelfs wel mee als ik de tekeningen ga beoordelen, zodat mijn persoonlijke smaak aangevuld wordt met professionele kennis. Wat geweldig! Reuzeltje heeft nu al echte vrienden heeft. Vrienden die je helpen.

Zo gezegd, zo gedaan en zo bekijken we alle prachtige creaties. Bijzonder om te zien hoe een leerling uit groep 2 een Reuzeltje tekent die meer lijkt dan de meeste tekeningen uit groep 4. Sommigen kinderen kunnen echt toveren met een potlood. En dan ineens zien we hem, mijn Reuzeltje!

Hoe kan ik nu beschrijven hoe het was om voor het eerst Reuzeltje te zien? Daar zat hij, bij een boom. Niet te vergelijken met welke kikker dan ook. Want ja, Reuzeltje is een kikker, maar geen gewone kikker! En dat is in deze tekening duidelijk te zien. We hebben nog veel mooie tekeningen gezien en even getwijfeld, maar wie de echte Reuzeltje is, was eigenlijk al duidelijk toen we hem zagen.

Maar ik ben er nog niet. Ik wil graag dat meerdere leerlingen het boek illustreren. En zo doemt weer zo’n ondoordacht gevolg van een spontane actie op. De editer leert mij dat de tekenstijlen bij elkaar moeten passen. En dat valt nog niet mee. Uiteindelijk zijn twee leerlingen uitgekozen om de illustraties te maken. Nog net voor het einde van het schooljaar kan ik de uitslag van dit project meedelen. En dan is het vakantie en staat alles even stil.

En zo begon Reuzeltje met één dierbare vriendin,  dat kreeg een vervolg met meer vrienden en dit groeit door richting… Geen idee. maar ik weet wel dat in de volgende blog weer een bijzondere vriendin aan komt waaien. Reuzeltje groeit en groeit en is daardoor letterlijk en figuurlijk bijzonder!

(Word je ook enthousiast van deze verhalen en volg je Reuzeltje? We horen het graag via de comments op deze site)