Gisteren hebben Erika en ik heerlijk zitten brainstormen over deze site en de knoop definitief doorgehakt. We gaan het gewoon doen! Samen gaan we het avontuur aan om nu eindelijk dat boek er te laten komen. De richting is bepaald, de naam van deze site bedacht en nu begint het bouwen. Ideeën over wat we allemaal met deze site kunnen bereiken stromen binnen. Zo hoorde ik Erika In haar enthousiasme zeggen dat we in de toekomst misschien lezingen zouden kunnen geven over het schrijven. Ik geloof niet dat ze door had dat ik me bijna verslikte in een slok thee. Het is een mooie droom, maar laten we eerst maar eens publiek voor onze site vinden. En mag ik mezelf eigenlijk wel een schrijver noemen? De kans dat het antwoord ietwat teleurstelling zal zijn, is een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid (vakjargon dat hier mooi van pas komt ).

Erika had, zoals wel vaker, een vooruitziende blik. Vanmorgen liep ik met mijn zoontje de school binnen en werd door een kleuterjuf aangesproken. Enthousiast vertelde ze dat de grote opening van de schoolbibliotheek aanstonds is en vroeg of ik die dag iets over schrijven wil vertellen aan de onderbouw. Slik, eh….., maar…… had Erika gisteren niet zoiets gezegd en leek me dat niet een mooie droom die nooit uit zou komen? Oké, in mijn droom bestond het publiek uit volwassenen, maar dit is natuurlijk wel een mooie uitdaging. Het begrip “klein beginnen” krijgt ineens een andere betekenis.

Ik zal even uitleggen hoe de juf weet dat ik af en toe iets schrijf. Als mijn zoontje midden in de nacht weer eens groeipijn had, vertelde ik hem zelfverzonnen verhaaltjes. Eén daarvan werd zijn favoriet. Dit verhaal heb ik uitgewerkt en daar wilde ik een prentenboek van maken. Om te weten of meerdere kinderen het verhaaltje leuk zouden vinden, heb ik dit een aantal “kenners” laten lezen, waaronder deze juf. Het sprak haar erg aan en ze zag helemaal voor zich hoe ze de leerlingen de plaatjes zou tonen. Mooi commentaar met een klein probleempje. Er zijn namelijk helemaal nog geen illustraties.

Na de positieve reacties begon mijn zoektocht naar een illustrator? Ik heb diverse mails verstuurd en lieve reacties terug gekregen, maar niemand had tijd. Brutaal schreef ik uitgevers aan. Zij hebben immers een potje illustratoren dat ze zo open kunnen trekken. Het potje bleef echter dicht. En zo belandde mijn mooie verhaal in de koelkast.

Nu zit ik in de auto op weg naar mijn werk en er komt een geweldig idee binnen. Wat nu als ik aan de opening van de schoolbibliotheek een tekenwedstrijd mag hangen, waarbij de winnaar(s) mijn verhaal mogen illustreren? Een prentenboek met tekeningen van de leerlingen van de basisschool! Volgens mij is dit heel bijzonder. Meteen vraag ik me af waarom ik nù moet werken? Ik wil mijn plan delen. Getsie, het is nog vrijdag ook, dus nog een heel weekend wachten. Wat zal juf ervan vinden? Zal mijn verhaal met hulp van de leerlingen dan toch van het koelkastlichtje naar het daglicht kunnen komen?

Van begin naar vervolg….. Wordt vervolgd.