Er zijn van die dagen dat ik bijna niet kan geloven dat, dankzij de hulp van de leerlingen, mijn prentenboek er werkelijk gaat komen. De gedrevenheid van juf, die als mede-initiatiefneemster van de schoolbieb er alles aan doet om dit project tot een succes te maken, zorgt ervoor dat dit ongeloof alleen maar groter wordt. Ze overrompelde me vandaag met tal van creatieve plannen voor de opening van de schoolbieb. Mijn prentenboek gaat hierbij een prominente rol spelen en de ideeen zijn zo gaaf dat ik er bijna weer van overtuigd raakte dat alles slechts een droom is.

Het plan is als volgt. Ouders en leerlingen verzamelen zich op het schoolplein. Groep zeven doet een dansje op het lied “Boekenwurm” van Kinderen voor Kinderen en een levensechte boekenwurm zal het publiek vermaken. Tot zo ver een leuk feest. Er wordt een decor gemaakt dat een leeg boek voor zal stellen en de ingang van school volledig zal verbergen. De boekenwurm zal zich hierdoor naar binnen vreten, op weg naar de schoolbibliotheek. Er staat slechts één naam op het boek, de naam van mijn hoofdpersoon:

Reuzeltje

Ik had nooit durven dromen dat mijn zelf verzonnen personage zo groots gepresenteerd zal worden. Ik voelde kippenvel over heel mijn lijf opkomen. Maar er is nog meer. Alle kinderen gaan, net als bij menig officiële opening, toosten op de bibliotheek. Hiervoor krijgen ze een luxe plastic bekertje (zo één met een voetje) met ranja erin. Wat mijn kippenvel bijna veren bezorgde is het feit dat juf de moeite neemt om aan ieder bekertje een klein boekje te hangen dat nog helemaal leeg is. Hier komt een klein rond gaatje in waar een snoepwormpje doorheen gaat, de “boekenwurm”. Op de voorkant van dit nog lege boekje komt te staan:

Reuzeltje

Ik kan de juf niet genoeg benadrukken hoe bijzonder ik al haar effort vindt. Ik voel me af en toe een vreselijke slijmbal, maar weet mijn emoties niet anders onder worden te brengen. Stel je voor, straks tekenen alle leerlingen een Reuzeltje! Wie dat niet wil, schrijft een verhaaltje voor de verhalenbundel. Zo is iedereen met het maken van een boekje bezig. Juf vindt het op haar beurt weer fijn dat ik bij alle groepen langs wil gaan om het ontstaan van dit verhaal te vertellen, maar bovenal vindt ze het uitzonderlijk dat ik me open wil stellen voor de creaties van de leerlingen. Zij gaan de “smaak” van mijn verhaal bepalen. De plaatjes in een prentenboek zijn immers zeer bepalend voor de sfeer die het boek uitstraalt. Ze heeft al meerdere keren gevraagd of ik het niet moeilijk vind dit aan leerlingen over te laten. Ik zie hierdoor alleen maar een nog waardevoller prentenboek ontstaan. Een boek met een apart verhaal. Ik heb alle vertrouwen dat dit goed gaat komen. Hier is iets heel moois aan het ontstaan. Een beetje van mezelf en een beetje van ….. de leerlingen. Zo krijg je de beste smaak.