De grote dag is aangebroken. Vandaag stel ik Reuzeltje voor aan de wereld. Ik pak twee dozen met boeken, mijn Chinese afhaalmaaltijdbakje, de “Reuzeltjekoeken” en natuurlijk de poster voor de burgemeester.
De tijd dringt dus nadenken over hoe het zal gaan, is er niet. School is dichtbij, ik ben er snel. Eerst maar naar het speellokaal waar straks de boekverkoop start. Daar zie ik meteen mijn dierbare vriendinnen van Schrijversroute. Het geeft rust dat ze er zijn. Snel zet ik alles neer, wetende dat zij het verder prima regelen. Ik loop richting het schoolplein. Wanneer ik via de deur naar buiten kijk, deins ik terug. Alle leerlingen zitten buiten al klaar! In alle hectiek had ik hier niet bij stilgestaan, maar natuurlijk zitten ze te wachten op de burgemeester, de illustratoren en….. op mij. Heel onwerkelijk maar ik moet toegeven, dit voelt fijn!
Ik zie de mensen zonder wie dit boek absoluut niet mogelijk geweest was. Juf Gerda probeert zich te verschuilen in de menigte, maar die laat ik naar de gang komen waar we staan te wachten totdat we ‘op gaan’. De twee illustratoren staan hier ook. De rolverdeling is ongewijzigd. De ene staat voorop en is helemaal klaar om naar voren te treden en de ander staat daar schuin achter en kijkt ongemakkelijk om zich heen. Ik gluur om de hoek en zie de pers achter de leerlingen. Op dat moment komt burgemeester Han Noten door de gang aangelopen. Een zeer hartelijke en toegankelijke man die dit feest extra warmte weet te geven. We praten even en dan is het tijd.
Na de speech van de schooldirecteur lopen de meisjes en ik als filmsterren naar voren. Fotocamera’s flitsen en applaus klinkt. Mijn glimlach staat in een kramp vast op mijn gezicht. Intussen spreekt de burgemeester de menigte toe en dan is het eindelijk Reuzeltjetijd. Onwennig wordt de poster van Reuzeltje door de meiden overhandigd. De burgemeester kijkt er aandachtig naar en even stokt mijn adem, totdat er een lach op zijn gezicht verschijnt. Hij draait de poster om en zo wordt Reuzeltje voorgesteld aan het grote publiek. Als zuivere muzieknoten hoor ik de ‘oh’s en ah’s” en het applaus dat volgt. Wow!
Hiermee is de presentatie alweer voorbij. Leerlingen gaan naar hun klas, terwijl de illustratoren en ik poseren voor de pers. We worden in allerlei poses neergezet en iedere fotograaf probeert onderscheidend te zijn. Wanneer de fotografen klaar zijn, gaan we naar het speellokaal. Daar zijn mijn vriendinnen al bezig om de eerste boeken te verkopen. De illustratoren gaan achter een tafel zitten signeren, terwijl journalisten ze het hemd van het lijf vragen. Zo te zien kunnen ze het prima aan. Als een BN-er krijg ik van alle kanten vragen, terwijl de burgemeester ook nog een boek wil kopen en vraagt of ik het wil signeren.
Ik zweef en probeer dit moment vast te houden. Reuzeltje is er en de wereld mag hem zien. Ik ben trots en dankbaar.
